Homo Homini Lupus.
Hobbes
Art niyet nedir?
Sorunun zihnimde yarattığı beyin fırtınası bana hızlı hızlı çeşitli sorular daha sorduruyor:
Kendini tatmin etme duygusunun altında neler yatıyor?
Yalnızlık korkusu mu insanı “kötü” olmaya zorluyor?
Yalnızlıktan kimler korkar?
Emir vermeyi keyfiyete dönüştüren güdünün altında ne yatıyor?
Hazımsızlık..nedir?
Ayağı tökezleyen kişiye neden güleriz?
Ha bir de şey var. Bana dokunmayan yılan kırk yıl yaşasın.
---
Yok, ne yapayım, yaradılış icabı olsa gerek, haksızlığı kaldıramıyorum. BANA yapılsın ya da yapılmasın. Dayanamıyorum. Bununla ilgili yazmazsam, kendimi eksik hissederim. Okuyun, ya da okumayın.
Hırs Pandora’nın kutusundaki çok tehlikeli bir kötülük.
Ben inanamıyorum, hırstan alev alev yanan gözlerle karşılaşıp, hırsın yılanlaştırdığı dilin kıvraklığı altında zorla dansettirilen cümleler duyduğumda. Bir insan tüm yaşam enerjisini neden böyle işler çevirerek harcasın? Hani düşüncelerimiz kuruyordu evreni, inançlarımız. Başkalarının yıkımı düşünüp başkaların yıkılmasından haz duyan aciz ruhlarla baş etmek zorunda değiliz! Böyle insanlarla değil uğraşmak, kıymetli nefesimi harcamaya bile niyetim yok. Sadece, üzülüyorum.
Hırsından kudurup çatlayan insanlara münasip yerlerinden iyi çatlamalar diliyor, ilk blog yazımla kaçtığım dünyama geri dönüyorum.
Hobbes
Art niyet nedir?
Sorunun zihnimde yarattığı beyin fırtınası bana hızlı hızlı çeşitli sorular daha sorduruyor:
Kendini tatmin etme duygusunun altında neler yatıyor?
Yalnızlık korkusu mu insanı “kötü” olmaya zorluyor?
Yalnızlıktan kimler korkar?
Emir vermeyi keyfiyete dönüştüren güdünün altında ne yatıyor?
Hazımsızlık..nedir?
Ayağı tökezleyen kişiye neden güleriz?
Ha bir de şey var. Bana dokunmayan yılan kırk yıl yaşasın.
---
Yok, ne yapayım, yaradılış icabı olsa gerek, haksızlığı kaldıramıyorum. BANA yapılsın ya da yapılmasın. Dayanamıyorum. Bununla ilgili yazmazsam, kendimi eksik hissederim. Okuyun, ya da okumayın.
Hırs Pandora’nın kutusundaki çok tehlikeli bir kötülük.
Ben inanamıyorum, hırstan alev alev yanan gözlerle karşılaşıp, hırsın yılanlaştırdığı dilin kıvraklığı altında zorla dansettirilen cümleler duyduğumda. Bir insan tüm yaşam enerjisini neden böyle işler çevirerek harcasın? Hani düşüncelerimiz kuruyordu evreni, inançlarımız. Başkalarının yıkımı düşünüp başkaların yıkılmasından haz duyan aciz ruhlarla baş etmek zorunda değiliz! Böyle insanlarla değil uğraşmak, kıymetli nefesimi harcamaya bile niyetim yok. Sadece, üzülüyorum.
Hırsından kudurup çatlayan insanlara münasip yerlerinden iyi çatlamalar diliyor, ilk blog yazımla kaçtığım dünyama geri dönüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder