Huysuz Rüya

Bir bakyorum, o, Seyfi Dursunoğlu! Karlı fakat güneşin kendisini sakınmadığı bir günün ikindi saatleri.. Aramızda mesafe var. Yanında da insanlar birşeyler anlatıp duruorlar. Sesleniyorum, duymuyor önce, ya da duymazda geliyor.
Arkasından koşmaya çalışıyorum ama adımlarım öyle zor atılıyor, hareketlerim öyle yavaş ki..
Dar geldi.
Yetiştim ama.
Fotoğraflarını çekmek istediğimi söyledim.
Gülümsedi, olur dedi.
Bir sürü poz verdi.
Süper bir adam..