30 Mart 2008 Pazar

Hız...

Hız hazzıyla doğar insan. İbre yükselirken gaz pedalına kilitlenen bacağın damarları şişer. Kaslar gerilir. Vücut destek almak istercesine koltuğa yaslanır. Emniyet kemerinin takılmaması aptallıktır, lakin heyecanı artırır. Göğüs uçları tavana bakıyordur.
Dil, dudağın üzerinde kalmış alkolü nazikçe alır. Yüze pis bir gülümseme gelir. Artık tek bir şerit seçiliyordur. Yol boşsa partner kontrol edilir, mimiklerinden adrenalin seviyesi ölçülür. Kafi olmadığına kanaat getirilirse gaz kelebeği 90 derece açıya sabitlenir. Varsa turbo ateşlenir, tercihen NOSlanır. 30 saniye için Tanrı olunur.
Beyinde yüksekses tınısı.
Eşlik edilesi şarkı.


Dün hiç yok gibi
Uzak, kasımdan soğuk gibi
Kar yağıyordu yalnızdım
Savaşlar cepheler
Sonra sen geldin
Arasından sislerin
Büyük yakaların vardı
Gösterişliydin
Dedin ki "ben romeo
Gerçek aşkın savaşçısı
Yalnızlık bitti
Sil gözyaşlarını"

Hiç yorum yok: